Gepard

Gepard jest drapieżnikiem z rodziny kotowatych, bytuje na otwartych równinach południowo środkowej i wschodniej części Afryki, środkowe części Azji, Półwyspu Indyjskiego oraz Półwyspu Arabskiego.

Jest to najszybsze zwierzę lądowe na krótkich dystansach. W trakcie pogoni za swoją ofiarą potrafi osiągnąć prędkość nawet do 100 km/h.

Dorosły osobnik geparda osiąga nawet do półtora metra długości bez ogona, jego długość może wynosić około 80 cm. Waga geparda to około 60 kg, posiada on szczupłe ciało, niedużą głowę, małe uszy, potężne biodra oraz częściowo wciągane pazury i długie nogi. Dorosłe gepardy są ubarwione piaskowo – żółtym kolorem z małymi, licznymi cętkami z białym brzuchem. Od kąta oka wzdłuż całego pyska przebiega czarna smuga. Oczy geparda mają okrągłą źrenicę, tym również różnią się od innych kotów, które mają źrenice owalne, pionowe. Gepard królewski uważany dawniej za osobny gatunek umaszczenie ma trochę inne, ponieważ jego ciemne cętki łączą się w duże plamy i w paski. Młode gepardy do około trzeciego miesiąca życia mają futro ciemno cętkowane, z błękitno – szarymi, długimi włosami na łbie, grzbiecie oraz szyi.

Gepard jest ssakiem, który przeważnie poluje rankiem oraz późnym popołudniem, starają się unikać największych upałów. Polują samotnie lub w małych grupach, kierują się wzrokiem. Skradają się do zdobyczy bardzo ostrożnie, a następnie bardzo szybko doganiają ją swoim szybkim sprintem. Nawet, gdy będą bardzo głodne, a ofiara nie będzie uciekać to one nie zaatakują. Zabicie ofiary zawsze poprzedza pogoń za uciekającą z wielką prędkością zdobyczą.

Ciąża u samicy trwa od 84 do 95 dni i wydaje ona na świat od 2 do 5 młodych. Po urodzeniu ważą one około 150 do 300 gram. Odłączają się od matki przeważnie między 13 a 20 miesiącem swojego życia. Dorosłe samice raczej nie mają swoich terytoriów i starają się unikać siebie nawzajem. Tylko samce czasem tworzą małe grupki, tym bardziej, jeśli pochodzą z tego samego miotu.

Gepard żyje ponad 20 lat i jest jedynym wielkim kotem, który nie ryczy tylko wydaje inne dźwięki takie jak: ćwierkanie, syczenie, mruczenie, rechotanie, miauczenie i szczekanie. Te drapieżniki żywią się w miarę małymi ssakami typu gazele, zające, małe gnu i im pale. W Azji gepardy łapano, oswajano i tresowano, a następnie używano podczas polowań. W niewoli rozmnaża się wyjątkowo rzadko. Rodzaj gepardów afrykańskich spotykany jest bardzo rzadko, a odmiana azjatycka w większości wymarła i pozostałe azjatyckie gepardy są objęte ochroną, aby całkowicie nie wyginęły.

Futro tych zwierząt w dawnych czasach uważane było za symbol dużego statusu społecznego. Obecnie te drapieżniki można podziwiać w ogrodach zoologicznych. Gepardy są o wiele mniej agresywne niż inne wielkie drapieżne koty, jako jedyne nie atakują ludzi, dlatego młode gepardy czasami sprzedawane są, jako domowe zwierzęta. Oczywiście ten proceder jest nielegalny.

Międzynarodowe konwencje kategorycznie zabraniają hodowania dzikich zwierząt czy gatunków zagrożonych wyginięciem. Duże ryzyko wyginięcia tych kotów stanowi presja środowiska, zagrożenia ze strony innych drapieżników oraz choroby genetyczne. Na wolności prawie 95% tych zwierząt ginie nie osiągając całkowitej samodzielności. Bardzo już nieliczna populacja, bo około 200 tysięcy tych zwierząt spotykana jest jeszcze w Turkmenistanie, północnym Afganistanie, Iranie oraz w południowym Kazachstanie.