Aktywność ruchowa kotów. Koty są zdolne do aktywności zarówno w dzień, jak i w nocy, a przewaga którejś z tych form zależy nie tylko od gatunku, ale w wielkiej mierze także od okoliczności – między innymi od obecności i liczebności ludzi, rodzaju ich działalności i warunków cywilizacyjnych. W okolicach, gdzie pumy objęte są całkowitą ochroną, pokazują się one w ciągu dnia nawet wśród zabudowań, odwiedzając najczęściej śmietniki. Gdy jednak czują się zagrożone, zaczynają być aktywne dopiero po zmierzchu.
Bez względu na to, czy dany gatunek jest aktywny w nocy czy raczej w dzień, okresy przemieszczania nie są zazwyczaj ciągłe. Kilkugodzinne marsze wielokrotnie przerywa spoczynek (np. u lampartów i rysiów). Wygłodzenie wzmaga aktywność ruchową (poszukiwawczą i łowiecką), natomiast sytość skłania do ukrycia się i pogrążenia w śnie, który w takich sytuacjach może trwać nawet przez większą część doby. Rysie po upolowaniu dużej zdobyczy przez pierwszy dzień prawie w ogóle się nie ruszają. W następnych dniach, gdy powoli ubywa zapasu mięsa, wypuszczają się na coraz dłuższe wyprawy łowieckie. Aktywność kotów zmienia się też sezonowo. Na przykład samce rysiów poświęcają więcej czasu na wędrowanie w okresie godów niż w innych porach roku. Wiąże się to z poszukiwaniem samic. Lwy, czując się bezpiecznie na swoich rozległych terytoriach grupowych, zapadają w drzemkę w różnych miejscach – byle osłoniętych przed spiekotą. Lamparty chętnie odpoczywają, leżąc na konarach drzew, skąd mogą kontrolować okolicę. Koty domowe żyjące na wolności, zwłaszcza w miastach, przejawiają aktywność raczej nocą, gdy są mniej zagrożone, tam jednak, gdzie czują się bezpiecznie, chętnie pokazują się również w dzień, grzejąc się na słońcu i utrzymując kontakty z życzliwymi im ludźmi.
U gatunków, których samice samotnie wychowują potomstwo, matka w pierwszym okresie po urodzeniu młodych musi dzielić swoją aktywność między pielęgnację i karmienie młodych a zdobywanie pokarmu dla siebie. Dlatego na przykład rysica znacznie mniej czasu spędza w gnieździe, gdy kocięta są jeszcze niedołężne, niż później, gdy młode zaczynają jej towarzyszyć w wędrówkach łowieckich. Konieczność intensywnej opieki nad potomstwem i dostarczania im pokarmu sprawia, że samice wykazują w tym okresie taką samą aktywność w dzień i w nocy. Względnie duża ilość snu potrzebna jest kotom do dokładnego trawienia, przemiany materii i psychicznego relaksu, a urozmaicone ruchy, m.in. w zabawie, sprzyjają prawidłowemu wydalaniu, dotlenianiu i utrzymywaniu sprawności fizycznej.