Koty domowe, z oczywistych względów, nie są brane pod uwagę jako gatunek mogący podlegać jakiejkolwiek ochronie. Ich liczebność jest limitowana przede wszystkim liczbą dostępnych schronień, ponieważ większość populacji kotów jest w mniejszym lub większym stopniu karmiona czynnie lub biernie przez ludzi. Istotnymi przyczynami śmierci kotów domowych są kolizje z pojazdami mechanicznymi, a także zatrucia środkami chemicznymi.
Częstym problemem bywa przegęszczenie populacji kotów. Obfitość pokarmu powoduje zmniejszenie powierzchni areałów osobniczych, co pociąga za sobą wzrost nie zajętego obszaru, który jest zasiedlany przez osobniki przybywające z innych terenów. Dlatego zaleca się stosowanie środków antykoncepcyjnych dla kotów, a także całkowitą kastrację osobników w populacji.
Stosunek ludzi do kotów domowych kształtowany był przez tysiąclecia względami religijnymi i politycznymi. Podczas gdy starożytni Egipcjanie czcili je jako bóstwa, to już Persowie, którzy pokonali i zajęli Egipt w 525 roku p.n.e., wykorzystywali koty w czasie walki, mocując je na rozkaz króla Kambyzesa II do tarcz, aby zniechęcić Egipcjan do stawiania oporu. W Europie do dziś przetrwał negatywny stosunek do kotów, który swój początek miał zapewne w średniowieczu, kiedy to Inkwizycja utożsamiała koty ze złymi mocami. Na Dalekim Wschodzie i w krajach muzułmańskich koty od dawna otaczane były życzliwością, czego dowodem jest między innymi wyhodowanie tam już kilkaset lat temu kotów syjamskich i perskich.
Najważniejsze rasy kotów domowych:
KOTY DŁUGOWŁOSE:
Perskie w licznych odmianach barwnych (czarne, białe, niebieskie, czekoladowe, dymne, rude, kremowe i inne wielobarwne o różnych kolorach oczu; głowa masywna, nos krótki, nogi słupkowate).
Ragdoll (oczy niebieskie, umaszczenie szare lub srokate).
Tureckie angorskie (różne odmiany barwne, budowa smukła).
KOTY PÓŁDŁUGOWŁOSE:
Birmańskie święte (oczy niebieskie, umaszczenie syjamcze, palce białe).
Tureckie (białe, plamki i ogon rude).
Norweskie leśne w różnych odmianach barwnych (ciało wydłużone, owłosienie obfite, tworzy kryzę).
Balijskie (umaszczenie syjamcze, oczy niebieskie).
KOTY KRÓTKOWŁOSE:
Brytyjskie w różnych odmianach barwnych (oczy często pomarańczowe, budowa masywna, nogi słupkowate).
Europejskie w różnych odmianach barwnych i o różnych kolorach oczu (budowa na ogół krzepka, formy wyjściowe to koty pręgowane – tabby, aguti – marmurkowe, cętkowane, gładkie szaroniebieskie).
Rosyjskie niebieskie (oczy zielone, budowa smukła, futro przypomina plusz). Chartreuse (szaroniebieskie bez desenia, oczy pomarańczowe, budowa masywna).
Abisyńskie (barwa najczęściej zająca, oczy żółte lub zielone, budowa smukła i gibka).
Manx (wszelkie odmiany barwne, brak ogona, zwyrodniała miednica, chód kicający).
Burmskie (różne odmiany barwne, ale ubarwienie jednolite, oczy złotożółte, budowa dość smukła).
Reksy (wszelkie odmiany barwne, futro pluszowate, kędzierzawe).
Koraty (cieniowane lub pręgowane, barwa niebieskoszara, oczy zielone).
Krótkowłose egzotyczne (w barwach różnych, budowa smukła, sierść krótka). Amerykańskie szorstkowłose (ich sierść przypomina sierść szorstkowłosego jamnika lub foksteriera).
Bombay (umaszczenie tylko czarne).
Egipskie Mau (cętkowane, dropiate, wyhodowane z typu tabby).
Japońskie krótkoogonowe (najczęściej plamiste, ogon przypomina pompon).
Szkockie kłapouche (różne odmiany barwne, uszy załamane do przodu).
Nagie (zupełnie bezwłose).
Syjamskie w różnych odcieniach (na ogół tułów beżowy do jasnobrązowego, oczy niebieskie, maseczka, uszy, ogon i nogi ciemniejsze lub pręgowane. Obecny standard: budowa bardzo smukła, ogon biczowały niezałamany, głowa klinowata).
Orientalne w różnych odmianach barwnych (oczy zielone, u białych niebieskie, budowa smukła).