KOT RDZAWY
W 1834 roku gatunek ten opisał Etienne Ceoffroy Saint-Hilaire. Kot rdzawy jest tak blisko spokrewniony z kotem bengalskim, że oba gatunki zaliczono do wspólnego rodzaju Prionailurus, jednakże na obszarach, gdzie areały ich naturalnego występowania nakładają się na siebie, nie stwierdzono krzyżówek międzygatunkowych. Czaszka kotów rdzawych jest również zaokrąglona, ale kości nosowe są bardziej zwężone niż u kotów bengalskich; mają one dwa górne zęby przedtrzonowe. Zasięg występowania kotów rdzawych obejmuje Półwysep Indyjski (głównie jego południową część) i Sri Lankę.
Długość tułowia wraz z głową wynosi 41-47 cm, długość ogona 24 cm. Koty te, podobnie jak koty czarnołape z Afryki i chilijski kodkod, należą do najmniejszych przedstawicieli rodziny kotów. Ważą około 1,6 kg.
Koty rdzawe są mniejsze od domowych i mają krótki ogon, sięgający zwykle do pięt. Ubarwienie tła jest brunatnoszare, przy czym na brzuchu i wewnętrznych stronach kończyn tło jest białe i pokryte dużymi cętkami. Na wierzchniej stronie ciała duże wydłużone plamy tworzące szeregi mają kolor brązowy przypominający świeżą rdzę. Uszy są małe i zaokrąglone. Po bokach nosa biegną ku wierzchowi głowy dwie białawe, ciemno obrzeżone pręgi, oczy są jasno obramowane; od czubka głowy wzdłuż karku biegną cztery ciemne prążki. Ciemne pręgi występują również na ogonie. Futro jest miękkie i krótkie. Podgatunek cejloński ma deseń bardziej wyrazisty niż kontynentalny.
Ciąża trwa około 67 dni, w miocie rodzi się zwykle dwoje kociąt; nie udało się dotąd uzyskać danych dotyczących czasu ssania, wieku dojrzewania i długości życia. Pokarm kotów rdzawych stanowią ptaki, owady i drobne ssaki.
Bardzo mało wiadomo o biologii kotów rdzawych w warunkach naturalnych, ale prawdopodobnie prowadzą samotniczy i nocny tryb życia.
Koty rdzawe zamieszkujące Indie przejawiają zupełnie inne upodobania środowiskowe niż koty cejlońskie. Nie wnikają do gęstej dżungli, ale zamieszkują suche łożyska zbiorników wodnych, otwarte okolice i tereny położone w pobliżu osiedli. Osobniki występujące na Cejlonie są zwierzętami typowo leśnymi, zasiedlającymi wilgotne regiony górskie na południu wyspy do poziomu przewyższającego 2000 m n.p.m.. Różnica ta wynika prawdopodobnie z oddziaływań konkurencyjnych między kotem rdzawym a innymi małymi kotami. W Indiach koty rdzawe występują razem z kotami bengalskimi, które preferują wilgotne lasy, natomiast na Cejlonie współbytują one z chausami – kotami typowymi dla obszarów otwartych.
Koty rdzawe mają ograniczony zasięg występowania i uważane są za rzadkie. Duży wpływ na ich przyszłość będzie zapewne miało postępujące wylesianie i rozszerzanie obszarów rolniczych. Koty te nie są często zabijane dla futer, ale czasami tępi się je z powodu szkód, jakie wyrządzają wśród drobiu. Istnieją nie potwierdzone doniesienia o częstych przypadkach krzyżowania się kotów rdzawych z kotami domowymi. Mogłoby to stanowić zagrożenie dla ich czystości genetycznej.