KOT STEPOWY
Podobnie jak kot nubijski, kot stepowy, Felis ornata, wyróżniany niegdyś jako osobny gatunek, jest obecnie zaliczany do Felis silvestris – żbika europejskiego. Zatem żbiki ze środkowej i południowej Azji klasyfikuje się jako Felis sihestris grupa ornata. Kot stepowy występuje w Iranie, Afganistanie, Pakistanie, północno-zachodnich Indiach, Turkmenistanie, Kazachstanie, północno-zachodnich Chinach i południowej Mongolii. Kaukaz jest strefą przejściową zamieszkiwaną zarówno przez żbiki europejskie, jak i koty stepowe. Na tym obszarze żbiki europejskie zasiedlają górskie lasy, natomiast koty stepowe bytują na terenach pustynnych i pół-pustynnych. Południe Iraku jest terenem łączącym zasięg występowania kota stepowego i nubijskiego.
Długość tułowia wraz z głową wynosi 50-70 cm, długość ogona – 25-33 cm; ciężar 3-4 kg.
Typowa forma z Indii jest nieco większa od kota domowego. Podstawowa barwa futra jest bladopiaskowa, płowa, szara lub izabelowata. Pręgi biegnące, jak u żbika, od grzbietu ku dołowi, rozpadają się na drobne okrągłe kropki koloru brązowego, szarego i czarnego. Ogon jest długi, cienki i zaostrzony, u nasady cętkowany, a ku końcowi pierścieniowany; włosy porastające jego czubek mają czarne zakończenia. Podeszwy stóp są czarne. Osobniki z południowej Gobi mają pręgi ciągłe. Deseń na ciele u kotów stepowych z południowo-wschodniej Mongolii jest prawie niewidoczny, a owłosienie nieomal tak długie jak u kota angorskiego.
Ciąża trwa okoto 62 dni, w miocie rodzi się dwoje do pięciorga młodych. Dojrzałość płciową mogą osiągać w wieku 10-22 miesięcy.
Pokarm kotów stepowych składa się w 80% ze ssaków, takich jak piżmaki, skoczki, myszy domowe i inne gryzonie; zjadają ponadto jaszczurki, owady i części roślin (np. owoce oliwnika wąskolistnego). W różnych częściach swego obszaru rozprzestrzenienia koty stepowe wykazują odmienne preferencje w wyborze środowisk bytowania. W Indiach najczęściej spotkać je można na rozległych równinach piaszczystych, natomiast w Kazachstanie zamieszkują obszerne, usiane jeziorami doliny. W górach Tienszan występują poniżej poziomu 2000 m n.p.m., w rejonie podgórskim, na obszarach zakrzewionych i w młodnikach drzew owocowych. Wybierają sobie kryjówki w dziuplach i starych zabudowaniach, najchętniej w opuszczonych norach borsuczych.
W przeszłości handel skórami kotów stepowych był bardzo rozpowszechniony, obecnie jednak, przynajmniej na rynku międzynarodowym, został prawie całkowicie wyeliminowany. Istotnym zagrożeniem dla kotów stepowych są częste przypadki ich krzyżowania się z kotami domowymi. W niektórych wiejskich rejonach Indii najczęstsza rasa kotów domowych łudząco przypomina wyglądem dzikie koty stepowe.