Maine Coon – kilka słów o rasie
Głowa:
Trójkątna z dobrze wykształconym, wyraźnie szerokim i kanciastym pyszczkiem.
Szata:
Półdługie, dobrze chroniące przed wodą i zimnem, co jest bardzo ważne dla życia na swobodzie. Ciało jest chronione przed przechłodzeniem grubą warstwą miękkiego i delikatnego podszycia, nad które wystają mocne i długie włosy okrywowe. Długość futra jest zróżnicowana: na brzuchu i piersi oraz w okolicy genitaliów jest ono dłuższe, natomiast na grzbiecie, barkach i kończynach krótsze. W zimie dochodzi do tego jeszcze okazały i gęsty kołnierz na głowie i piersi, a także dłuższe partie futra na tylnych kończynach przypominające spodnie typu pumpy.
Uszy:
Wysoko stojące, o szerokiej nasadzie powinny być ostro zakończone i mieć typowy dla rasy pędzelek włosów.
Oczy:
Duże powinny być szeroko rozstawione i trochę ukośne, jednak nie do tego stopnia, aby wyglądały jak orientalne. Koty maine coon mają charakterystyczne „sowie” spojrzenie, które sprawia, że nawet dorosłe, okazałe osobniki wyglądają „dziecinnie”.
Nos:
Długi i prosty oraz wydatny podbródek, w profilu tworzą jedną linię.
Ogon:
Długi i puszysty, który zimą jest szczególnie gęsty, zapewnia żyjącym na otwartej przestrzeni kotom tej rasy dodatkową ochronę przed utratą ciepła, gdy go sobie ułożą wokół głowy. Ogon jest „reprezentacyjną” częścią ciała kotów maine coon i u wzorcowych osobników osiąga długość równą długości reszty ciała, co sprawia, że koty te wydają się jeszcze większe i potężniejsze.
Kończyny:
Silnie zbudowane i długie z charakterystycznymi dużymi i gęsto owłosionymi ŁAPAMI.
Co to „Maine” wiadomo, a co znaczy „Coon”?
Podczas ruchu zwierzęcia włosy ogona „latają”, co wywołuje skojarzenia z szopami praczami. Stąd drugi człon nazwy rasy coon, co znaczy po prostu szop.
Historia:
Protoplastami tej rasy są ciężkie koty wiejskie i koty długowłose przywiezione do stanu Maine przez kupców i marynarzy z Europy. Koty te pokazano po raz pierwszy w Nowym Jorku w 1860r. a zarejestrowano w 1861r. Zwyciężyły na wystawie w Madison Square Garden 1 1895r. Jednak ich popularność zmalała po sprowadzeniu do USA kotów perskich i zaczęła rosnąć dopiero w latach 50. naszego stulecia. W 1976r. koty te zostały oficjalnie uznane w USA.
Temperament:
Maine coon są atrakcyjne nie tylko z powodu swego wyglądu. W wyniku sterowanej selekcji stały się rasą nie tylko piękną, lecz przede wszystkim pożądaną z tego względu, że jej przedstawiciele przywiązują się do człowieka i – w porównaniu z innymi rasami kotów i innymi gatunkami zwierząt domowych – są bardziej towarzyskie i łatwiejsze we współżyciu. Szybko rosną oraz są odporne. Mimo swego okazałego ciała wyglądają niezwykle wytwornie. Kotki maine coon są nadzwyczaj troskliwymi matkami i odznaczają się niezawodnym instynktem macierzyńskim. Wychowują swoje kocięta, których często jest 6 lub 7, bez żadnych kłopotów, przy czym naturalne porody są u tej rasy normą. Nawet kocury niekiedy biorą udział w wychowywaniu młodych, które szybko rosną i w wieku 9 lub 10 miesięcy osiągają imponującą masę ciała dochodzącą do 5 kg
Hodowla:
Koty tej rasy hoduje się dość intensywnie już od początku lat 70. Jednak ich fenotyp do dzisiaj przypomina dzikich i półdzikich przodków ze stanu Maine w Stanach Zjednoczonych, od którego pochodzi nazwa rasy. Na farmach nadal spotyka się rosłe, pozostawione naturze „coony”, jak je się czule nazywa, odpowiadające fenotypowi kotów, jakie pierwsi osadnicy prawdopodobnie trzymali w celu tępienia szkodników żywności. Mimo zaciętego sporu w ostatnich latach na temat fenotypu dzisiejszych kotów rasy maine coon są one nadal duże, muskularne i nie należy do rzadkości spotkanie kocura, którego całkowita długość ciała przekracza metr. Również spór między zwolennikami typu amerykańskiego a zwolennikami typu europejskiego, dotyczący kierunku hodowli, nie wpłynął na zmianę dużego i długiego ciała. Można więc mieć nadzieję, że także w przyszłości będzie się hodowało koty maine coon z nastawieniem na zachowanie cech wzorca, jak budowa ciała i jakość futra.
Pielęgnacja:
Main Coon potrzebuje porządnego wyczesania (grzebieniem i szczotką) kilka razy w tygodniu ze szczególnym zwróceniem uwagi na „portki”, pachwiny i kryzę.
Odmiany:
Poza umaszczeniem czekoladowym, lila i takim jak u syjamów, koty main coon wyhodowano w dwóch grupach kolorów, mianowicie z dzikim umaszczeniem agouti i jednobarwne. Ostatnio większego znaczenia nabierają jednobarwne non-agouti main coon.