Pokarm kotów. Spośród ssaków drapieżnych koty są najbardziej wyspecjalizowanymi mięsożercami. Skład ich diety zależy głównie od tego, jakie zwierzęta zamieszkują środowisko wspólnie z nimi, a także od rozmiarów ciała danego gatunku kota, płci i techniki łowieckiej. Z żyjących na określonym terenie zwierząt wybierają zatem takie, które potrafią zabić i które zapewnią im odpowiednią ilość pożywienia. Najczęstszym pokarmem kotów są inne ssaki, ale również ptaki (zwłaszcza gatunki słabo latające), gady, płazy, a nawet ryby oraz owady. Najmniejsze koty odżywiają się przeważnie drobnymi gryzoniami i innymi kręgowcami oraz bezkręgowcami, natomiast na dietę dużych kotów składają się głównie ssaki kopytne. Pokarm kotów średniej wielkości (takich jak rysie, karakale, oceloty) stanowią zarówno drobne kręgowce, jak i mniejsze ssaki kopytne. Koty polujące zespołowo wybierają największą zdobycz. Na przykład samce gepardów żyjące w koalicjach częściej polują na antylopy gnu niż samice. U wielu innych gatunków także stwierdzono różnice w diecie samców i samic. Samce rysi rudych polują niekiedy na jelenie, podczas gdy samice odżywiają się wyłącznie zającami i gryzoniami. Kocury dziko żyjących kotów domowych polują częściej na króliki, a samice na drobne gryzonie. Pokarm kotów zwykle też zmienia się sezonowo. Koty domowe zjadają więcej królików wiosną i latem, gdy dostępne są młode (padające najczęściej ich ofiarą). Lwy natomiast przestawiają się na małą zdobycz w okresie migracji ssaków kopytnych.
W zasadzie koty nie przywiązują się do określonego gatunku ofiary i dopasowują się do aktualnej sytuacji. Taka plastyczność jest szczególnie wyraźna u kotów o dużym zasięgu geograficznym: rysie eurazjatyckie na pewnych obszarach odżywiają się głównie zającami, a na innych – ssakami kopytnymi. Podobnie pumy, polujące z reguły na jelenie, gdy ich zabraknie, odżywiają się na przykład głównie pancernikami. Rysie kanadyjskie słyną jako specjaliści w polowaniu na zające. Zależność ta jest na tyle poważna, że przy ich niskiej liczebności zagęszczenie rysiów drastycznie spada. Wtedy jednak przerzucają się na inne ssaki.
Często słyszy się opinię, że koty nie są padlinożercami, ale to nieprawda. Duże i średnie koty odżywiające się większymi zwierzętami (np. ssakami kopytnymi) jedzą padlinę regularnie. Pojedyncza duża zdobycz starcza im często na kilka dni, a zatem w czasie kolejnych konsumpcji nie jest to już świeży pokarm (kotom zupełnie nie przeszkadza przykry zapach, a nawet roje larw muchówek pokrywających grubą warstwą kilkudniową zdobycz). Koty korzystają również ze zwierząt padłych z innych przyczyn.