Baśniowy Irbis

Irbis jest to gatunek drapieżnego ssaka, z rodziny kotowatych nazywany potocznie panterą śnieżną lub leopardem śnieżnym.

Przeważnie spotykany na terenach Azji Środkowej, na Wyżynie Tybetańskiej oraz w Himalajach. Przeważnie przebywa nad granicą lasu. Zamieszkuje góry do sześciu tysięcy metrów nad poziomem morza podczas lata, a w zimie około 600 metrów nad poziomem morza. Żyje również w lasach i na stepach. Irbis jest mocno powiązany z tygrysem. Oba te gatunki rozdzieliły się ponad 2 miliony lat temu.

Jego aktywność jest bardzo duża podczas dnia oraz o zmierzchu. Irbis jest samotnikiem, tylko czasem, przeważnie w okresie godowym występuje w parach. Poszukując pożywienia przemierza terytorium łowieckie po swoich stałych ścieżkach. Żywi się świstakami, ptakami, zwierzętami górskimi kopytnymi miedzy innymi koziorożcami, dzikami, tarami, nachurami, piżmowcami, a także domowymi zwierzętami, drobiem i bydłem.

Długość ciała pantery śnieżnej dochodzi do półtora metra, ogona nawet do metra, waga waha się w granicach od 35 do 70 kg. Posiada krępe, krótkie łapy oraz gruby, bardzo długi ogon. Sierść ma długą, gęstą koloru kremowego lub szarego, zimą jest jaśniejsza, latem bardziej szara. Pokryta jest sporymi rozetkowatymi lub pierścieniowatymi cętkami koloru czarnego lub ciemnobrunatnego.

W górskim środowisku irbis jest prawie niewidoczny ze względu na swoje ubarwienie, które zlewa się z otoczeniem.

Ciąża u pantery śnieżnej trwa od 98 do 103 dni i rodzi się od 2 do 5 młodych. Przy matce przebywają do pierwszego roku życia, swoją dojrzałość płciową osiągają szybciej w niewoli, bo około w wieku dwóch lat, na wolności o wiele później. Młode przychodzą na świat w szczelinach skalnych i jaskiniach, które matka wyściela swoją sierścią oraz mchem.

Irbis jest gatunkiem kotowatych słabo poznanym, odkryty został w 1761 roku. Jest bardzo czujnym i ostrożnym ssakiem, umie skakać na odległość do piętnastu metrów, a jego długi ogon służy mu jak ster. W niewoli żyją około 16 – 18 lat.

Na wolności przebywa około siedem tysięcy panter śnieżnych, a około 200 żyje w ogrodach zoologicznych. Jest to gatunek chroniony znajdujący się na liście IUCN, gdyż istniała realna możliwość wyginięcia tego zwierzęcia przez lokalny handel jego futrem oraz wykorzystywaniem jego kości w medycynie chińskiej.

Jest gatunkiem chronionym przepisami Konwencji Waszyngtońskiej CITES. W ramach międzynarodowego programu uratowania tego gatunku hodowany jest w niektórych ogrodach zoologicznych.