Historia rasy – Kot brytyjski

—

W Wielkiej Brytanii na przełomie wieku XIX  i XX  hodowano koty ras orientalnych z pospolitymi zgarniętymi z ulicy. Z czasem zdano sobie sprawę z urody, jaką  posiadają koty domowe. Mimo, iż dorównywały subtelnością wyglądu rasom importowanym wciąż były uznawane jako pospolite. Bardzo dużą gamę barw i fenotypów u domowych kotów zawdzięczamy krzyżowaniu się ich wzajemnie bez nadzoru i selekcji.

Z czasem znawcy tematu zorientowali się, że rodzime koty angielskie powinny zostać objęte hodowlą, aby stworzyć przeciwwagę dla ras orientalnych ,o smukłej budowie ciała. Hodowcy postawili sobie konkretny cel: wyhodować krępe zwierzę o krótkiej sierści. Zaczęto łączenie persów z kotami domowymi o wyjątkowo mocnej budowie ciała i uzyskiwano krępe osobniki o tak dzisiaj pożądanej maści niebieskiej.

Hodowla stała się bardzo modna i z czasem przeniosła się do Europy. Europejczycy również podjęli trud wyselekcjonowania najlepszych cech kocich, krzyżowali swoje „europejskie krótkowłose” z brytyjskimi domowymi. Pewne zamieszanie wywoływały krzyżowania z angorami i długowłosymi persami. Zarówno koty europejski jak i brytyjskie były bardzo podobne do siebie w typie, dlatego hodowcy zaczęli nawiązywać ze sobą współpracę. Skandynawowie również regularnie importowali brytyjskie krótkowłose z Wielkiej Brytanii i pokazywali je na wystawach. W wyniku takich selekcji rodziły się kocięta o bardzo różnej budowie, dlatego też skandynawscy hodowcy europejskiego krótkowłosego przedłożyli prośbę do FIFE o rozdzielenie wariantów. W 1982 r FIFE zaakceptowało prośbę i od tego czasu koty skandynawskie są uznawane za europejskie krótkowłose, a  koty pochodzące z kontynentu europejskiego zostały zaszeregowane do rasy – brytyjski krótkowłosy. Podczas gdy (skandynawski) europejski krótkowłosy pozostał kotem wiejskim, europejski krótkowłosy bardzo szybko awansował i stał się kotem rodowodowym o bardzo charakterystycznym wyglądzie. Ciągle próbuje się krzyżówek z „persami”, aby utrwalić u Brytyjczyka krótkowłosego jego właściwości i w celu uzyskania nowych umaszczeń. Początkowo umaszczenie brytyjczyka ograniczało się do niebieskiego i pręgowanego. Obecnie jest to szeroka gama barw