Peterbald

Ta niezwykła rasa została wyhodowana w Sankt Petersburgu w Rosji w hodowli kotów orientalnych Olgi Miroenovej. Stało się to w roku 1994. Pierwszy miot tworzyły cztery kocięta o nietypowych imionach: Mandarin, Muskat, Nezhenka i Nokturn. Ich rodzicami byli Afinogen Myth (ojciec) i Radma von Jagerhov (matka).

Dziwne jest, że ta rasa nie jest niestety zbyt popularna i lubiana w Moskwie. Także w Polsce nie jest zbyt wielu jej przedstawicieli.

Rasa jest łudząco podobna do Sfinksa, jednak są to inne rasy. Brak włosów u Peterbalda jest wywoływany przez ten sam gen, co u Sfinksa Dońskiego, ale one z kolei bardzo różnią się od siebie budową ciała. Rasę za unikalną uznały stowarzyszenia TICA (1997 r.), WCF w 2003 roku (World Cat Federation) i FIFe (w roku 2007). Międzynarodowy sędzia organizacji WCG Ivaras Plepis uważa jednak, że Peterbaldy są krzyżówką Sfinksa Dońskiego (Don-Sphynx) ze Sfinksem kanadyjskim. Najwcześniej rasę uznali oczywiście Rosjanie (organizacja Selectional Feline Federation), bo już w roku 1996.
Nazwa powstała rzecz jasna od połączenia słów Peter (od Petersburga) i bald – od braku owłosienia.

Wygląd i typ sylwetki

Peterbald ma orientalny typ sylwetki. To smukły i elegancki kot, który ma długie, giętkie i umięśnione ciało. Ramiona są wyraźnie szersze niż biodra. Średniej wielkości głowa jest proporcjonalna do sylwetki. Patrząc na kota zobaczymy, że jego czaszka jest z profilu lekko zaokrąglona, a nos długi i prosty. Czoło jest lekko spłaszczone. Broda jest średniej wielkości, a uszka duże i zakończone w szpic, a osadzone wysoko na głowie. Średniej wielkości, migdałowate oczy są osadzone lekko ukośnie. Tęczówka jest w kolorze zielonozłotym lub niebieskim (u kotów point). Szyja jest smukła i długa. Długie i cienkie nogi są zakończone małymi i owalnymi łapkami z długimi palcami. Ogon jest bardzo długi, cienki na całej długości. Skóra kota jest cienka i pomarszczona. Na ciele znajduje się delikatny meszek, nie dłuższy jednak niż dwa milimetry. Dozwolone są pojedyncze włoski na ogonie. Kot ma ledwie widoczną sierść, a czasem nie ma jej w ogóle, a wtedy przypomina kota rasy Sfinks. Na głowie, szyi i górnej części tułowia zdarza się poskręcana sierść, która przypomina futro reksów.

Istnieje kilka typów tej rasy:
1)    Peterbald łysy (bald, ultra bald), gdzie kot jest całkowicie pozbawiony owłosienia. Nie ma także wąsów i brwi. Jego skóra w dotyku przypomina gumę, czasami, więc mówi się na nich „gummy” (gumowy).
2)    Peterblad flock, gdzie kot jest łysy w 90%, w niektórych miejscach widać włosy podszerstka.
3)    Peterbald velour (welurowy), 30% ciała tego kota jest pokryte włosami przypominającymi welur, których długość nie przekracza pięciu milimetrów. Stan futerka zmienia się w zależności od pory roku i wieku kota. Wąsy tego kota są łamliwe i poskręcane.
4)    Peterbald brush, ten kot posiada najwięcej włosów, które są widoczne, jednak szorstkie w dotyku, przekraczają też długość pięciu milimetrów

Charakter i usposobienie

To aktywny i energiczny kot, który porusza się szybko i sprawnie. To ciekawskie stworzenie, bywa wścibskie, wszędzie wsadza swój nosek. Jeśli nie możemy cały czas z nim przebywać, dobrym kompanem będzie dla niego drugi kot. Dobrze dogadują się także z dziećmi. Peterbaldom nie brak energii do wielogodzinnych zabaw. Jednak od czasu do czasu lubią poleniuchować. Są ciepłolubne, więc ważne, aby ich posłanie było na przykład w pobliżu kaloryfera. Najważniejsze żeby było blisko właściciela, bo kot nie lubi się z nim rozstawać. Koty swoim charakterem nieco przypominają psy: witają gości w drzwiach i przybiegają na dźwięk swojego imienia. Peterbald łączy w sobie same niezwykłe cechy: inteligencję, łagodność, elegancję i nieprzeciętną urodę.

Zdrowie i pielęgnacja

Koty – w przeciwieństwie do większości ras – lubią wodę, więc chętnie poddają się zabiegom higienicznym, które trzeba wykonywać co kilka dni. Peterbalda należy umyć lub wytrzeć chusteczkami nawilżanymi dla niemowląt (na przykład z pantenolem, który działa łagodząco). Wykąpać należy go 2-4 razy w miesiącu przy pomocy specjalistycznego szamponu do skóry delikatnej i wrażliwej. Gruczoły łojowe tego kota wydzielają, bowiem sebum, czyli specjalny tłuszcz ochronny. Czasem na ciele gromadzi się ciemniejsza wydzielina. Jeśli narażamy kota na promienie słoneczne musimy go smarować kremami z wysokimi filtrami ochronnymi (30-50 SPF). Natomiast zimą powinniśmy ubierać go w specjalne ubranie, które zostało wykonane z delikatnej tkaniny. Oczy Peterbalda mogą łzawić, ponieważ nie posiadają rzęs i mogą się do nich dostawać pyłki lub kurz. Zmartwić powinniśmy się dopiero wtedy, kiedy spojówki się zaczerwienią. Codziennie musimy usuwać tak zwane „śpiochy” z kącików oczu za pomocą patyczka kosmetycznego. Kontrolujmy też uszka naszego ulubieńca. Nie usuwajmy brązowej wydzieliny z jego małżowiny, ponieważ jest to naturalna bariera ochronna kanału słuchowego. Jeśli jednak stanie się gęstsza i będzie miała niemiły zapach, wtedy oczyśćmy ucho i udajmy się z kotem do kliniki weterynaryjnej. Na co dzień należy oczyszczać uszy wacikiem nasączonym pielęgnacyjnym preparatem. Pozwoli to utrzymać właściwy poziom nawilżenia uszu. Co 2-3 tygodnie obcinajmy pazury kotu. Zapewnijmy zwierzęciu dostęp do drapaka. Odpowiednio dobierzmy dietę. Ważne, aby sucha karma była specjalnie dobrana, ponieważ nie może być to ta sama, która podaje się kotom owłosionym. Taka posiada, bowiem składniki powodujące oczyszczanie jelit z połkniętych włosów. U Peterbalda może to spowodować problemy zdrowotne. Dodatkowo podawajmy mu karmę mokrą, ale także delikatny twarożek, odpowiednio dobrane surowe mięso, gotowane ryby i mięso, warzywa, przepiórcze jaja. Peterbaldy należą do łakomczuchów, a więc jeśli nie chcemy żeby stracił linię – nie podawajmy mu zbyt dużo jedzenia. Kot musi mieć stały dostęp do świeżej, przefiltrowanej wody. Może to być także niegazowana woda mineralna. Jeśli zapewnimy pupilowi odpowiednią pielęgnację i ochronę – nie powinien chorować. Okresowo może cierpieć na przeziębienia i problemy z gardłem. Aby tego uniknąć podawajmy od małego preparaty odpornościowe. Młode kociaki mogą czasem cierpieć na problemy jelitowe, biegunki. Aby temu zapobiegać należy podawać preparaty, które odbudowują florę bakteryjne. Czasem koty rodzą się z otwartymi oczami, a czasem otwierają je bardzo szybko po urodzeniu. Niedozwolone jest krzyżowanie Peterbalda z innymi kotami bez włosów. Można je natomiast krzyżować z kotami balijskimi, orientalnymi i syjamskimi.