Bliższa historia powstania kotów rasy ragdoll opiera się o lata sześćdziesiąte ubiegłego wieku. Rasa ta powstała na terenach Kalifornii. Inna równie popularna nazwa przypisywana kotom wywodzącej się z tej rasy brzmi ni mniej ni więcej tylko „szmaciana lalka”. Tą jakże osobliwego rodzaju nazwę koty te miałyby zawdzięczać swemu nietypowemu zachowaniu, polegającemu na zwiotczeniu mięśni w trakcie wzięcia kota na ręce. Zaczyna on wówczas jakby bezwładnie zwisać, przypominając tym samym wspomnianą szmacianą lalkę. Pomimo wielu teorii dotyczących powstania tej rasy, w pełni udokumentowanym jest fakt, iż założycielką i pierwszą hodowczynią tej rasy kotów jest Pani Ann Baker, natomiast kotką, od której miałoby się wszystko zacząć miałaby być kotka Josephine. Jedną z powszechnie panujących opinii jest ta, że koty te są skrzyżowaniem kota birmańskiego, perskiego i burmańskiego. Za ciekawostkę można uznać fakt, iż są to jedynego rodzaju koty, odnośnie, których został złożony wniosek patentowy. W celu znaczniejszego rozpowszechnienia tej rasy kotów, ich hodowczyni i mocno sympatyzujące z nią osoby zaczęły rozpowszechniać pogłoskę, że są to koty, które nie odczuwają bólu. Oczywiście nie jest to zgodne z prawdą i głoszenie tego rodzaju opinii przyniosło więcej szkody niż pożytku. Jako ras na terenie USA zostały one zarejestrowane w 1965roku. Pierwszy klub dla tej rasy został założony w 1971 roku. To właśnie dzięki staraniom tego klubu znaczniejsze sukcesy, jako rasa ragdolle zaczęły odnosić dopiero po jednej z wystaw, odbywającej się w latach 80. W tym też okresie, bo w 1981 roku koty te trafiają na kontynent europejski, dwa lata później są rejestrowane, jako rasa na Wyspach Brytyjskich.
Charakter i usposobienie
Ragdoll jest odmianą kota, który jest w stanie w niesamowicie silny sposób zżyć się ze swym właścicielem. Uchodzą one także za jedne z bardziej inteligentnych kocich odmian, odmian lubiących dostarczać przyjemności swemu opiekunowi. Pomimo faktu, iż aktywność fizyczna nie jest nazbyt mocną stroną tych kotów to jednak bardzo chętnie wykazują zainteresowanie wspólna zabawą z osobami im znanymi, z którymi wspólnie zamieszkują. Jest to wyjątkowo ufna odmiana kota, kota, który bez większych problemów jest w stania zaakceptować towarzystwo innych osobników swego gatunku. Ze względu na swą dość dużą łagodność z reguły nie są w stanie stanowić zagrożenia dla otaczającego je świata, to raczej świat stanowi zagrożenie dla nich. Uwielbiają towarzyszyć swemu opiekunowi w trakcie wykonywania różnorakich zajęć, jakby chcą pomóc w ich szybszym zakończeniu tylko po to by móc po wszystkim spocząć beztrosko na kolanach swego właściciela oddając się z zamiłowaniem błogiej nagrodzie, którą jest drapanie za uchem.
Wygląd i typ sylwetki
Wszystkie kocięta ragdolla rodzą się koloru białego, właściwej dla siebie barwy nabierają po osiągnięciu dziesięciodniowego okresu życia. Wzorzec dotyczący umaszczenia okrywy włosowej dla tych kotów dopuszcza kolory czekoladowy, kremowy, lila, niebieski, rdzawy i seal. Za najbardziej znany typ umaszczenia w przypadku tej rasy uchodzi kolor point oraz mitted. Odmiana kotów półdługowłosych, posiadających w dotyku jedwabistą miękkość okrywy włosowej.
Ragdoll jest zaliczany do odmiany kota mającego nieco grubszą budowę kości, posiadającego średniej długości łapy, odpowiednio silne i muskularne. Ogon tych stworzeń jest zazwyczaj gęsty i puszysty, cechą charakterystyczną dla tej rasy są dosyć wyraźne kępki włosów wystające spomiędzy palców jego łapek.
Jest to jedna z większych kocich odmian, masa ciała dorosłego kocura może wahać się w granicach 7-10kg. kotki natomiast około 6-7kg.
Zdrowie i pielęgnacja
W przypadku tej rasy tak jak w przypadkach wielu innych kocich ras, nieco szczególniej jest warto zatroszczyć się o stan jego uszu, oczu i pazurków. Warto także zadbać o dostarczenie odpowiednio zbilansowanej diety. Sprawą nadrzędną jest oczywiście odrobaczenie kota i jego zaszczepienie.
Jedną z rzadziej występujących chorób pośród nielicznych kotów tej rasy może być choroba serca jaka jest kardiomiopatia przerostowa(HCM – hypertrophic cardiomyopathy).
Z racji tego, iż jest to odmiana kota posiadającego nieco dłuższą sierść, wymagać ona będzie choćby nieznacznych zabiegów pielęgnacyjnych z naszej strony w celu jej właściwego utrzymania. Przynajmniej raz do dwóch razy w okresie tygodnia należy przeczesywać ją grzebieniem obrotowym. Warto także zatroszczyć się o dokładne sprawdzenie czy kot nie posiada kołtunów, mogących się tworzyć pod jego paszkami.