Somalijski

Powstanie rasy somalijskiej zawdzięczamy miłośniczce kotów Evelyn Mague pochodzącej ze Stanów Zjednoczonych. Kobieta była właścicielką schroniska dla zwierząt. W latach 70. XX wieku (a dokładnie w rok 1967) zapoczątkowała sterowaną hodowlę tej rasy. Jeden z jej kocurów o imieniu George stał się „ojcem” pierwszej linii kotów somalijskich. Jest to krzyżówka kota abisyńskiego z przedstawicielami innych ras kotów długowłosych. Nazwa „somalijski” nawiązuje do ich prawdopodobnych przodków, którzy mieli pochodzić z Afryki. Wymyśliła ją pierwsza hodowczyni, która tym samym zasugerowała pokrewieństwo kotów somalijskich z abisyńskimi (Somalia graniczy z Etiopią – dawną Abisynią). Wiele zrzeszeń felinologicznych nie chciało uznać tej nowej rasy. Hodowcy Abisyńczyków upierali się, że jest to jedynie długowłosa odmiana tej rasy. Po raz pierwszy uznano tę rasę w USA. Nastąpiło to w roku 1979. Dziesięć lat później uznano ją w Europie. Obecnie to popularne – zwłaszcza w Australii – koty domowe. Znane są przypadki skrzyżowania kota Somalijskiego z czarnym krótkowłosym kotem domowym. Rasa radzi sobie bardzo dobrze.

Charakter i usposobienie

To stworzenia wyjątkowo ciekawe świata. Interesują się każdym miejscem i nowym przedmiotem. Musisz uważać, aby zamykać wszystkie szafki i szuflady. Jednak nie musisz się obawiać o cenne rzeczy, bowiem poruszają się w sposób delikatny i nie wyrządzają zbyt wielu szkód. Uważnie obserwują to, co ich otacza, chętnie towarzyszą człowiekowi w codziennych czynnościach. Ich ciągłe domaganie się pieszczot może być dla niektórych męczące. Jednak, gdy pozostają same doskonale potrafią się sobą zająć. Ważne tylko, abyśmy zostawili im odpowiednią ilość zabawek.

Kot somalijski ma dominujący charakter i jest odporny na stres. Znany jest z zamiłowania do zabawy. Nie powinien być trzymany w małych mieszkaniach, ponieważ potrzebują dużo przestrzeni. Najlepszy będzie, więc dom lub mieszkanie z ogrodem. Z tego powodu nie można ich zaliczyć do „kanapowców”. Lubią skakać i doskonale się wspinają. Podobnie jak koty abisyńskie bardzo przywiązują się do opiekuna. Potrzebują dużo uwagi, głaskania i zabawy. Mają cichy i delikatny głos, którego rzadko używają. Niechętnie przytulają się do obcych ludzi, ponieważ są nieufne. Ponadto są obdarzone dużą inteligencją. Dobrze komunikują się z innymi zwierzętami, powinny wychowywać się wraz z innym kotem, który ma podobny temperament. Dobrze czują się, także w towarzystwie dzieci, o ile są przez nie delikatnie traktowane. Kot dobrze przystosowuje się do nowych sytuacji, jest pełen gracji. Jest stosunkowo łatwy do wychowania, a do tego pojętny. Szybko uczy się różnych sztuczek czy aportowania.

Nie powinieneś brać tego kota do domu, jeśli dużo pracujesz lub często nie ma cię w domu. Ten kot nie powinien zostawać sam na zbyt długo, może to, bowiem zaowocować buntem lub depresją.

Wygląd i typ sylwetki

Koty somalijskie są średniej wielkości, jednak dobrze umięśnione. Sylwetka jest zwarta i wydłużona. Waga od 3,5 do 5,5 kilogramów. Ich półdługa sierść jest gęsta i miękka w dotyku, (choć wygląda na szorstką). Posiadają futro znacznie dłuższe od tego, którym obdarzone są koty abisyńskie, jednak krótsze niż na przykład u kotów perskich. Najkrótsze włoski są na barkach, a najdłuższe na szyi i udach. Na sierści znajdują się ciemne, podwójne lub potrójne prążki (gen aguti). Podstawowymi kolorami jest pomarańczowy i brązowy. Jednak występują także w kilku innych umaszczeniach, to znaczy: dzikim, (który jest naturalny dla tej rasy), rudym, liliowym, czekoladowym, niebieskim, płowym, czarno –srebrzystym, płowo-srebrzystym i rudo-srebrzystym. Z podstawowym kolorem musi kontrastować ciemne prążkowanie. Także przez grzbiet biegnie pręga w kolorze czarnym. Występuje także, (choć rzadziej) odmiana sorrel, to znaczy w kolorze miedzianego rudego z czekoladowymi pasmami. Dużo młodsze odmiany to na przykład Somalijczyk niebieski, płowy i czarnosrebrzysty. Co ważne, dzięki pracy hodowców, nadal powstają nowe typy umaszczenia. Bez względu na kolor sierści włosy zawsze są jaśniejsze u nasady i ciemniejsze na końcach. Kończyny są długie i smukłe, zakończone owalnymi i wąskimi łapkami. Cechą charakterystyczną jest gęsty, puszysty ogon przypominający lisią kitę. Jest długi i gruby u nasady. Głowa ma kształt klina o zaokrąglonych brzegach. Nos jest czerwony, obrzeżony na czarno i wypukły u nasady, a podbródek wyraźnie zaznaczony. Jego uszka są duże, szerokie i spiczaste, a na tylnej części małżowiny mają jasną plamkę przypominającą odcisk kciuka. Jego oczy mają kształt migdałów, a ponadto są ustawione dosyć szeroko i mają lśniący, zielony lub bursztynowy kolor. Oczy są „obrysowane” na czarno, przez co wyglądają jakby były pomalowane. W tym miejscu należy zaznaczyć, iż jest to cecha charakterystyczna dla wszystkich dziko umaszczonych kotów. Koty somalijskie są naprawdę urocze, a dzięki miłemu pyszczkowi cieszą się taką popularnością.

Zdrowie i pielęgnacja

 W przypadku krzyżowania tej rasy należy szczególnie uważać na grupy krwi, ponieważ nieodpowiednie połączenie może doprowadzić do śmieci dopiero, co narodzonych kotków. Najbardziej popularną grupą krwi jest A (około 95% populacji). Niebezpieczne jest skrzyżowania grupy B i A. Może to doprowadzić do tak zwanego syndromu FNI, czyli Fading Kitten Syndrome.

Niestety Somalijczyki są obciążone groźną chorobą genetyczną atakującą ich oczy, a mianowicie atrofią siatkówki. Powoduje to mętnienie siatkówki, a w efekcie ślepotę. Specyficzną chorobą dla tej rasy są także Amyloidoza, Kinaza pirogronianowa czy choroby dziąseł.

Ze względu na wyjątkową aktywność i ciekawość musimy zapewnić im odpowiednie, bezpieczne zaplecze do zabawy, ponieważ mogą ulec uszkodzeniom mechanicznym jak na przykład zwichnięciom rzepki.

Futro kotów somalijskich nie wymaga zbyt częstego szczotkowania. Jednak jest dla nich oznaką przywiązania. Oczywiście musimy uważać na dietę naszego pupila. Powinna być odpowiednio zbilansowana. Nie możemy dopuścić do pojawienia się u niego „brzuszka”, ponieważ zdyskwalifikuje go to jako kota hodowlanego i pokazowego. Rzecz jasna musimy także regularnie sprawdzać jego uszka, oczy oraz przycinać pazurki. Warto także zapewnić mu dostęp do drapaka. Kot może dożyć nawet piętnastu lat, jeśli tylko będziemy przestrzegać tych kilku, prostych zasad.